خودارضایی در نزد مردان و به خصوص نوجوانان، یک امر شایع است؛ اما دختران و زنانی نیز هستند که ناخودآگاه به این عمل آشنا و در دام عوارض پس از انجام آن گرفتار می‌شوند. عوارض انجام عمل خودارضایی در نزد مردان ممکن است فقط صحت آن‌ها را هدف قرار دهد؛ اما در نزد دختران، غیر از بُعد صحی، دنیای آن‌ها را نیز تیره و تار می‌کند.

آنچه در پی می‌آید، روایت مستندی از زندگی راحله (اسم مستعار) است که پس از انجام ناخودآگاه عمل خودارضایی، در برهوت پیشیمانی فرو رفته است. داشتن بکارت و دیده شدن خون در شب زفاف، جزو الزامات‌ اساسی یک زندگی زناشویی در افغانستان-جوامع سنتی- دانسته می‌شود و به همین دلیل، راحله مانده است که چگونه به شریک زندگی آینده‌اش توضیح دهد که او به صورت ناخودآگاه، بکارتش را در قماری از ناآگاهی باخته است؛ به همین دلیل او هرگز تا کنون جرأت نکرده که به خواستگارانش بلی بگوید و پا را از قلمرو تنهایی‌اش به سرزمین زندگی مشترک بگذارد.

وی را، در یکی از کلینک‌های ویژه‌ی زنان که به این گروه در زمینه‌ی مسایل جنسی مشوره و راهنمایی می‌دهد، ملاقات کردم. پس از معرفی، به سادگی حاضر شد که صندوق‌چه‌ی دلش را باز کند و به اسم مستعار، آنچه در قلمرو خصوصی تن او گذشته را، با ما در میان بگذارد. به این امید که دیگر دختران تن به این لذت زودگذر ندهند و از آن درس بگیرند.

راحله، آن‌طوری که خودش می‌گوید، ۱۸ ساله است. ظاهر معصومش نیز سن او را تایید می‌کند. داغ‌های نوجوانی به تازگی در صورت او نقش بسته، طراوت و نشاط جوانی از چهره‌اش می‌بارد. می‌گوید که حدود ۶ سال پیش، زمانی که هیچ چیزی در مورد تن و تنانگی نمی‌دانست، به صورت ناخودآگاه بکارتش را از دست داد.

اما کار راحله چگونه به اینجا کشیده شد؟

در یکی از شب‌های سرد زمستانی، راحله، در یک مهمانی به خانه‌ی خاله‌اش دعوت می‌شود.  در آن شب، راحله، قبل از رفتن به بستر خواب، همراه با دختر خاله‌اش برای رفع حاجت به تشناب می‌رود و همراه  با آب سرد وضو می‌گیرد. او به دلیل سردی بیش از حد آب و هوا، در ناحیه مهبلش، سردیِ تواَم با درد را احساس می‌کند و به همین دلیل از دختر خاله‌اش کمک می‌طلبد.

[دختر خاله‌ام برایم گفت: «راه آسان این است که دست‌های خود را  با حرارت بخاری کمی گرم کن و به سرجانت بگذار!»]

 راحله، همین کار را می‌کند. در این جا که می‌رسد صدای راحله، با هق هق بلندی همراه می‌شود و در حالی که سرش رو به پایین است، می‌گوید: «وقتی دستانم را روی جانم گذاشتم، برایم حس عجیبی توأم با لذت فراوان پیدا شد که قبلا هرگز تجربه نکرده بودم. بعدا آهسته آهسته انگشت خود را داخل مهبلم کردم و این عمل، چندین مرتبه تکرار شد.»

او در ادامه توضیح می‌دهد: «دیری نگذشته بود که برایم حسی پیدا شد که گویا ادرارم بیرون ریخته است، وقتی با دست محل مورد نظر را لمس کردم، دیدم که خون آمده و دستم با خون آلوده شده است.»

وحشت تمام وجود راحله را فرا می‌گیرد. جرأت نمی‌کند که این موضوع را با دخترخاله‌اش در میان بگذارد. پس از طلوع خورشید، به زودترین فرصت خود را به مادرش می‌رساند و آنچه را که بر او گذاشته مو به مو برایش قصه می‌کند.

این‌جاست که حس وحشت وجود مادر راحله را نیز فرا می‌گیرد و با عصبانیت تمام، سیلیِ محکمی بر صورت راحله می‌کوبد. مادر، نگران آینده‌ی دخترش است و او به خوبی می‌داند که نداشتن پرده‌ی بکارت، چه عواقبی برای دختر او در پی می‌آورد. چاره‌ای نمی‌بیند؛ راحله را توبیخ می‌کند و می‌گوید که او دیگر دخترش نیست.

راحله، باشنده‌ی اصلی ولایت میدان وردک است. آن‌ها چند سالی می‌شود که به کابل کوچیده‌اند. بدترین خاطره‌ی راحله، زمانی ثبت شد که مادرش به همسایگان تازه‌اش او را «دخترخوانده»‌اش معرفی کرد؛ زیرا در این جا از دوستان نزدیک آن‌ها کسی نبود و در صورتی که راحله نتواند شوهری بیابد، حداقل از آبروریزی خانواده جلوگیریشود. راحله، اکنون به یک‌ مرکز مشاوره‌ی جنسی بانوان آمده تا شاید داکتر معالج، راه حلی برای مشکلی او دریابد.

چون ترمیم بکارت در افغانستان غیرقانونی دانسته می‌شود، هیچ داکتر معالجی به خواست راحله، پاسخ مثبت نمی‌دهد.

نداشتن بکارت، نشانه‌ی بد اخلاقی نیست

در حالی که داشتن پرده‌ی بکارت دختران در کشورهایی که از لحاظ طبابت پیشرفت کرده است؛ یک موضوع بسیار پیش پا افتاده محسوب می‌شود؛ اما درجامعه‌ی‌سنتی افغانستان، داشتن بکارت نماد پاک‌دامنی دختران تلقی می‌شود. براساس گزارش‌های نشرشده از آدرس منابع مدافع حقوق زنان در افغانستان، آن تعداد از دخترانی که بعد از سپری‌کردن شب زفاف، نزد خانواده‌های شوهرشان سالم بودن بکارت خود را ثابت نکرده‌اند، نه تنها مورد خشونت‌های فزیکی قرار گرفته‌اند، بلکه به کام مرگ کشانیده شده‌اند. حفیظه امرخیل سرطبیب شفاخانه‌ی ملالی زیژنتون در پاسخ به این که بکارت دختران تنها در اثر مقاربت‌های جنسی از بین می‌رود و یا خیر، در مصاحبه‌ی اختصاصی‌ با روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که نداشتن بکارت نشانه‌ی بداخلاقی دختران نیست. «بکارت دختران از یک نوع پرده‌ی بسیار نازک ساخته شده است. بعضا این پرده، به غیر از مقاربت جنسی روی عوامل مختلف دیگر نیز از بین می‌رود. علم طبابت ثابت کرده است که بسیاری از دختران از رحم مادر بدون داشتن بکارت زاده شده‌اند.» به گفته‌ی سرطبیب شفاخانه‌ی ملالی، حرکات ثقیل در از بین بردن بکارت دختران تاثیر دارد. همچنین، وقتی دختران رحم‌شان چرکین و یا مکروبی ‌شود، بکارت‌شان از بین می‌رود. این متخصص نسایی ولادی تاکید کرده می‌گوید که بکارت، انواع و اقسام مختلف دارد. ممکن است که حین مقاربت جنسی حتا بدون خون‌ریزی هم از بین برود. به گفته‌ی او، با نادیده شدن خون در اول رابطه‌ی جنسی، نباید برچسپ ناباکرده بودن به یک دختر زده شود.

چرا خودارضایی

خودارضایی، نوعی از روش‌های ارضای میل جنسی است. معمولا این عمل بدون رابطه‌ی جنسی توسط فرد در ناحیه‌ی تناسلی صورت می‌گیرد. بشیراحمد سروری، مسؤول دیپارتمنت صحت روانی در وزارت صحت عامه می‌گوید: «خودارضایی یک نوع عمل شناخته شده درسطح جهان می‌باشد. به گفته‌ی او، تحقیقات علمی و طبی نشان دهنده‌ی این است که انجام خودارضایی تاکنون کدام مشکل صحی جدی‌ای را از خود بر جانگذاشته است و در بعضی موارد، انجام خودارضایی در فرد به غرض ارضای میل جنسی، بسیار مفید تمام شده است. او در پاسخ به اینکه چه تعداد از زنان افغان دست به خود ارضایی می‌زنند، آماری در دست نمی‌دهد؛ اما می‌گوید: «تحقیقاتی که در رابطه به خودارضایی زنان در سطح جهان صورت گرفته است، نشان می‌دهد که از هر چهار زن، سه زن خودارضایی را درزندگی خود تجربه می‌کنند. معمولا زنان عمل خودارضایی را از سن۱۴ سالگی تجربه می کنند.»

آقای سروری، در مورد پی‌آمدهای منفی خودارضایی در نزد دختران می‌گوید که بسیاری از دختران و زنان به دلیل عدم آگاهی از عوارض خودارضایی، با انجام آن آسیب‌های زیادی را متوجه دستگاه‌های تناسلی خود می‌کنند. به گفته‌ی او، در بیش‌تر موارد، انجام عمل ناخواسته‌ی خودارضایی باعث پار‌گیِ پرده‌ی بکارت در نزد دختران می‌شود. سروری در ادامه می گوید: «دخترانی که خود ارضایی را تجربه می‌کنند، از داخل کردند انگشتان دست و یا اشیا در ناحیه‌ی تناسلی‌شان خودداری کنند تا بکارت‌شان در جریان خودارضایی آسیب نبیند.»

سروی در مورد دلایل چرایی انجام این عمل توسط دختران گفت: «زمانی که دختران به سن بلوغ می‌رسند و خواهشات جنسی آن‌ها طغیان می‌کند، دختران دست به لمس آلت تناسلی شان می‌زنند و همین باعث آشنایی آن‌ها با عمل خودارضایی می‌شوند.»

به گفته‌ی او، خود ارضایی کوتاه مدت هیچ‌نوع مشکلی در پی نخواهد داشت؛ اما تکرار این عمل در یک روز چندین بار، زنان و مردان را به دام اعتیاد خواهد کشاند.

او می‌گوید که آسیب‌های روحی و اجتماعی، ضعف در قوای جسمانی، درد در استخوان‌ها، کمر و ضعف در چشم‌ها، از دیگر عوارض خود ارضایی زیاد، نزد دختران و زنان است.