بسیاری از بیماری‌ها با کاهش میل جنسی، باعث می‌شوند روابط زناشویی تحت تاثیر قرار بگیرد. در واقع می‌توان کاهش میل جنسی را به‌عنوان یکی از بارزترین عوارض این بیماری‌ها به‌حساب آورد.

به گزارش سایت طبتاج   با توجه به این حقیقت می‌توان اذعان کرد که اگر دچار کاهش میل زناشویی و یا هر نوع اختلال دیگری در این عملکرد هستید، بهتر است به پزشک مراجعه نمایید تا دلیل اصلی آن مشخص شود و با رفع مشکل زمینه‌ای، این مشکل شما نیز برطرف شود.

بیماری های موثر

در ادامه به بعضی از مهم‌ترین بیماری‌‌هایی که میل زناشویی را تحت تاثیر قرار می‌دهند اشاره می‌کنیم:

1- بیماری‌های عروقی

برخی از اختلالات عروقی در قالب مشکلات زناشویی خود را نشان می‌دهند که به مرور زمان رگ‌های خونی را تحت تاثیر قرار داده، شریان‌ها را سخت و باریک می‌کنند و همین مساله، خون‌رسانی به دستگاه تناسلی را کاهش می‌دهد.

2- دیابت

اغلب مشکلات زناشویی ناشی از بیماری دیابت است که با مشکلات دیگری نظیر آسیب‌های عصبی و بیماری‌‌های عروقی همگام می‌شود. در زنان این عارضه به شکل کاهش میل زناشویی خود را نشان می دهد. البته این عوارض با کنترل قندخون ، فشارخون و مقدار کلسترول خون، قابل جبران است.

3- افسردگی

اغلب به‌دنبال افسردگی اختلالات زناشویی بروز می‌کند. اگر مواد شیمیایی مغز و یا هورمون‌ها و ناقل‌های عصبی در وضعیت متعادلی نباشند، میل زناشویی را تحت تاثیر قرار می‌دهند و دارو‌های ضدافسردگی باعث کاهش میل زناشویی می‌شوند.

البته خوشبختانه دارو‌هایی با فرمول مشابه ویاگرا و یا خود ویاگرا می‌توانند به بهبود این وضعیت کمک موثری کنند.

4- یائسگی

میل زناشویی زنان به موازات تغییر در هورمون‌های خاصی در یائسگی کاهش پیدا می‌کند. کاهش مقدار هورمون استروژن (هورمون زنانه) در زنان که در انگیختگی زناشویی موثر است، باعث خشکی واژن و دردناکی آمیزش می‌شود. تستوسترون (هومون مردانه)، هورمونی که در میل زناشویی هر دو جنس نقش دارد، با کاهش فعالیت تخمدان‌ها کاهش می‌یابد و در مجموع، این مساله باعث کاهش میل زناشویی می‌شود.

5- عوارض جانبی برخی داروها

دارو‌های بی‌شماری هستند که چنین تاثیر ناخواسته‌ای را به همراه دارند. علاوه بر دارو‌های ضدافسردگی، دارو‌های فشارخون و حتی دارو‌های ضدبارداری می‌توانند میل زناشویی را تحت‌تاثیر قرار دهد.

6- ام.اس

بیماری ام.اس که باعث تخریب سیستم عصبی مرکزی می‌شود، روی عملکرد آمیزشی تاثیر می‌گذارد. عدم خشنودی از آمیزش و یا کمبود میل زناشویی در زنان می‌تواند دال بر ابتلا به این بیماری باشد. بیماری‌های عصبی دیگری نظیر پارکینسون نیز چنین تاثیر مشابهی را به همراه دارند.

7- آندومتریوز

علایم دردناک بیماری آندومتریوز نظیر گرفتگی‌های شکمی‌ دردناک، قاعدگی‌های شدید و درد مزمن لگنی، امکان آمیزش را به سختی فراهم می‌کند و تجربه‌ای ناخوشایند خواهد بود.

8- کیست‌های تخمدانی

آمیزش‌‌های دردناک، می‌تواند علامتی از کیست‌های تخمدان‌ باشد. بیماری التهاب لگن و یا سرطان لگن نیز چنین علامتی را به همراه دارند. به طور کلی آمیزش‌های دردناک را نباید نادیده گرفت.

9- اختلالات تیروییدی

تیرویید، غده‌ای در جلوی گردن است که نقش مهمی را ‌در حیات و سلامت فرد ایفا می‌کند. کنترل سوخت و ساز بدن، از دما گرفته تا وزن، و همچنین سلامت زناشویی از جمله فعالیت‌های غده‌ تیرویید است.

10- آپنه

آپنه که اصطلاحا به آن، "خفگی در خواب" می‌گویند، مشکلی است که در آن تنفس به مدت 10 ثانیه متوقف می‌شود و این روند مرتب در خواب تکرار می‌شود.

پزشکان می‌گویند آپنه نیز می‌تواند به بروز مشکلات زناشویی در مردان منجر ‌شود.

واقعیت‌ها

شما ممکن است احساس کنید که میل زناشویی شما کمرنگ شده است، یا چیزهایی که قبلا برای شما لذت‌آور بوده، اکنون ناراحت‌کننده به نظر می‌رسند.

شما تنها نیستید. خیلی از زنان در مراحلی از زندگی خود، دچار مشکلات زناشویی می‌شوند.

ناتوانی زناشویی در زنان دلالت بر مشکلات مزمن یا عودکننده در برخورد با یک یا برخی از پاسخ‌های زناشویی دارد. به آنچه شما تجربه می‌کنید، ناتوانی زناشویی در زنان نمی‌گویند مگر اینکه درباره آن مضطرب شوید، یا تاثیر منفی بر ارتباط شما با همسرتان بگذارد.

اگرچه مشکلات زناشویی مربوط به ناتوانی زناشویی در زنان، دلایل متفاوتی دارد، ولی اغلب قابل درمان هستند.

علایم و نشانه‌ها

دلواپسی زناشویی در زنان در هر سنی اتفاق می‌افتد، ولی ممکن است در زمان‌ تغییرات هورمونی شایع‌تر باشد، مانند بعد از زایمان، یا یائسگی.

نگرانی‌های زناشویی همچنین ممکن است با بیماری‌های عمده ای مانند سرطان همراه باشند.

اگر شما یک یا بیشتر از موارد زیر را تجربه کرده‌ باشید، مشکل شما به‌عنوان ناتوانی زناشویی در زنان دسته‌بندی می‌شود:

- میل زناشویی در شما کم شده، یا وجود ندارد.

- با انجام فعالیت زناشویی برانگیخته نمی‌شوید، یا علی‌رغم میل زناشویی، برانگیخته نمی‌شوید.

- نمی‌توانید به اوج لذت زناشویی ارگاسم ) برسید.

- هنگام نزدیکی، درد دارید.