خروج مایع منی با ادرار
خروج ترشحی شبیه به مایع منی هنگام ادرار کردن یک مشکل نسبتاً رایج است که در بسیاری از موارد سبب نگرانی فرد مبتلا می گردد. عمدۀ مردم به اشتباه به آن خروج اسپرم می گویند. باید متذکر شد که وجود اسپرم در ادرار را فقط آزمایشگاه می تواند تشخیص دهد. معمولاً خروج هر مایعی با رنگ، قوام و غلظت شبیه به مایع منی را، مردان مایع منی تلقی می کنند، در صورتیکه بسیاری از این ترشحات، مایع منی نیستند.علت غلیظ بودن مایع منی وجود مقادیر زیاد قند فروکتوز در آن جهت تغذیۀ اسپرمها است.

به گزارش سایت طبتاج  

ترشحات شبیه به مایع منی به سه شکل می توانند در ادرار ظاهر شوند:

قبل از خروج ادرار، مخلوط با ادرار، و پس از پایان ادرار کردن. اکثراً اینگونه ترشحات در پایان ادرار کردن از طریق مجرا خارج می گردند. ما در این نوشتار بنا را بر این می گذاریم که مایع خارج شده از مجرا همراه با ادرار کردن، همان مایع منی می باشد و در این مورد با خوانندگان گرامی صحبت می کنیم، هر چند که به سایر علل آن نیز به اختصار اشاره خواهیم کرد.

خروج مایع منی با ادرار را در اصطلاح پزشکی معمولاً "التهاب احتقانی پروستات" می نامند. فرایند یک رابطۀ زناشوئی توسط یک چرخۀ جنسی مشخص می شود که در مردان شامل 4 مرحله می باشد. اولین مرحلۀ آن برانگیختگی جنسی است. در حین این مرحله، غدۀ پروستات شروع به تولید یک مایعی می کند که حدود دو سوم حجم منی در مردان را تشکیل می دهد.

مردان دارای یک جفت کیسۀ منوی نیز هستند که در پشت پروستات قرار دارند و حدود یک سوم حجم باقیماندۀ مایع منی را تولید می کنند. فقط حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد. هنگام انزال مایع تولید شده در غدۀ پروستات و کیسه های منوی وارد قسمت خلفی مجرای مرد می شوند و سپس از طریق 2 تا لوله، اسپرم تولید شده در بیضه ها نیز به مجرای خلفی منتقل شده و جمعاً مایع منی را تشکیل می دهند، و این مایع منی از طریق مجرای ادراری به بیرون دفع می شود.

در مردانی که می خواهند دیگر صاحب فرزند نشوند، این لوله ها را با جراحی قطع می کنند. اینگونه افراد مایع منی بدون اسپرم خواهند داشت. حجم مایع منی در مردان معمولا مابین 6-2 میلی لیتر متفاوت است، و هر قدر تعداد نزدیکی ها بیشتر باشند، از حجم آن کاسته می شود، چون که فرصت برای باز تولید آن اندک است.

برای کامل شدن فرایند یک رابطۀ زناشوئی طبیعی، باید تمامی مراحل یک چرخۀ جنسی کامل شوند.این مراحل به ترتیب عبارتند از:

مرحلۀ برانگیختگی، مرحلۀ کفه یا همان تداوم تحریک جنسی، مرحلۀ انزال، و بالاخره مرحلۀ فروکش.

اگر مردی وارد مرحلۀ برانگیختگی شود، بدون اینکه سایر مراحل رابطۀ زناشوئی را کامل کند، پروستات مایع منی را تولید می کند، ولی این مایع خارج نمی شود. ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود.

پروستات از نظر آناتومی بر بستر راست روده که مدفوع در آن جمع می شود قرار دارد. حین اجابت مزاج به پروستات فشار وارد شده و باز ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود. افرادیکه دچار یبوست شدید هستند، ممکن است حتی بدون برانگیختگی نیز، دچار خروج منی از مجرای ادراری در حین اجابت مزاج شوند. ما در حال نشسته در حقیقت در روی پروستات خود می نشینیم. نشستن طولانی مدت ممکن است سبب خروج مایع منی از مجرا قبل از خروج ادرار شود.

پروستات مجاورت بسیار نزدیک با مثانه دارد و گردن مثانه به پروستات باز می شود. حین ادرار کردن مثانه منقبض می شود تا محتویات خود را خالی کند. وقتی مثانه آخرین قطرات ادرار را از خود خارج می سازد، در حقیقت پروستات چلانده می شود، و اگر پروستات بعلت التهاب، عفونت و یا برانگیختگی جنسی دچار تورم و احتقان شده باشد، چلانده شدن آن ممکن است سبب خروج مقداری مایع منی در انتهای ادرار کردن گردد.

اگر علت احتقان پروستات، التهاب یا عفونت پروستات باشد، بیمار ممکن است همراه با خروج مایع منی از مجرا احساس درد در ناحیۀ بیضه ها، کشالۀ ران، کمر و مقعد نماید، این علائم گاهاً همراه با سوزش و تکرر ادرار نیز هستند. ولی عده ای از بیمارانیکه دارای التهاب یا عفونت پروستات می باشند، فقط دارای ترشح از مجرا می باشند. این نوع ترشحات معمولاً بدنبال انزال و یا اجتناب از برانگیختگی بدون رابطۀ زناشوئی قطع می شوند.

برای برطرف کردن احتقان پروستات، نشستن در وان گرم به مدت 15-10 دقیقه در روز خیلی کمک کننده است. احتقان طولانی مدت یا طول کشیدۀ پروستات را در اصطلاح "التهاب مزمن پروستات" می گویند. این التهاب مزمن پروستات ممکن است عفونی و یا غیر عفونی باشد. یکی از علائم التهاب مزمن پروستات خروج ترشحی شبیه به مایع منی از مجرای ادراری است که ممکن است با یا بدون ادرار کردن باشد.

 حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد

سایر علائمی که ممکن است همرا با التهاب مزمن پروستات دیده شوند عبارتند از: سوزش و تکرر ادرار، آهسته شدن جریان ادرار بعلت بزرگ شدن و تورم پروستات، احساس سوزش هنگام انزال، احساس سوزش در قسمت انتهائی دستگاه تناسلی حتی در حالت عادی و بدون ادرار کردن، اختلال جنسی مثل اختلال در نعوظ، احساس خارش در ناحیۀ دستگاه تناسلی، احساس یک حالت ناراحتی در قسمت تحتانی شکم، و درد در ناحیه میاندوراه (ناحیۀ ما بین کیسۀ بیضه و مقعد).بیمارانی که دچار التهاب مزمن پروستات هستند ممکن است هنگام شروع ادرار کردن و یا خاتمۀ آن و حتی در مایع منی قطراتی از خون را نیز مشاهده کنند.

سایر مواردی که ممکن است سبب احتقان پروستات و خروج مایع منی از مجرا شوند عبارتند از: انزال در فواصل طولانی مدت، مثلا هر ماه یک بار، دوچرخه سواری و یا اسب سواری بیش از حد (سبب وارد شدن فشار به پروستات و چلانده شدن آن می شود)، مصرف مقادیر زیاد غذاهای تند، الکل و کافئین.

نشستن طولانی مدت بخصوص در داخل ماشین، این حالت را تشدید می کند. توصیه می شود که اینگونه افراد بیش از 3-2 ساعت حالت نشسته نداشته باشند. توصیه می شود که اگر در حالت رانندگی هستید هر 3-2 ساعت توقف نمائید، مقداری راه بروید و مثانۀ خود را خالی نمائید. نشستن بر روی یک بالش نرم به مقدار زیادی فشار وارده بر پروستات را می کاهد. باید از مواردیکه در فوق ذکر شدند به میزان زیادی اجتناب کرد. دارو درمانی کمک شایانی در درمان التهاب پروستات دارد.

افرادی که دارای ترشح مجرا با یا بدون ادرار کردن هستند، نیاز به بررسی دارند. ابتدا باید با آزمایش مشخص ساخت که ماهیت ترشح چیست، آیا آن منی است و یا ماهیت دیگری دارد. ممکن است ترشح مجرا در حقیقت چرک باشد و نشان از یک بیماری خطیر مثل بیماری مقاربتی مانند سوزاک می باشد که نادیده انگاشتن آن می تواند منجر به عواقب وخیم گردد. در مواردی که علت وجود ترشح مجرا عفونتهای مقاربتی است، اگر درمان نشوند، معمولاً ظرف چند روز یا هفته علائم فروکش کرده و فرد فکر می کند که خوب شده است، در صورتیکه بیماری پنهان باقی مانده و شروع به انتشار به نقاط مختلف بدن می نماید. یعنی عفونت و میکروب در بدن است، و فقط علائم هستند که از بین رفته اند.

گاهی این ترشحات نه مایع منی هستند و نه چرک ناشی از عفونت. خود مجرا در مردان دارای یک سری غدد است که ترشحات لزجی تراوش می کنند و اگر مقدار آن زیاد باشد، بصورت خیس شدن مختصر و لکه دار شدن لباس زیر خود را نشان می دهد.ما یک حالتی هم داریم که در اصطلاح به آن سیلان منی گفته می شود.

سیلان منی عبارت است از خروج خود بخودی و غیر ارادی منی بدون برقراری رابطۀ زناشوئی یا رسیدن به حالت ارگاسم است. این حالت غیر ارادی است و تحت کنترل فرد نمی باشد و ممکن است چندین بار در روز اتفاق بیفتد. این حالت معمولاً برای فرد مبتلا بسیار استرس زا می باشد. با شناخت علل آن می توان به مقدار زیادی مشکل سیلان منی را حل کرد. سیلان منی بیشتر در سنین نوجوانی و بلوغ اتفاق می افتد، علت آن افزایش هورمونها و افزایش تولید مایع منی است. کمترین حالت نعوظ و کمترین حالت تحریک، منجر به خروج منی می گردد.

کوچکترین افکار  و یا رویای محرک دچار خروج مایع منی می گردد

 شایعترین علل سیلان منی به قرار زیر هستند:
1. عوامل روانی: در اینجا فرد به علت عدم آگاهی کافی، افکار خود را بیش از حد به تحریکات جنسی متمرکز می کند و وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی از 4 مرحلۀ یک چرخۀ جنسی می شود، و چون چرخۀ جنسی کامل نشده و به ارگاسم نمی رسد، مکرراً حالت سیلان منی به وی دست می دهد.

2. عوامل محیطی: در اینجا فرد از عوامل موجود در پیرامون خود (کتاب، رسانه های صوتی و تصویری، اینترنت و غیره) جهت تحریکات جنسی استفاده می کند و مغز وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی می شود، و اگر چرخۀ جنسی کامل نشود، ممکن است سیلان منی اتفاق بیفتد. عوامل روانی ناخود آگاه هستند ولی فرد از عوامل محیطی با ارادۀ خود استفاده می کند.

3. انزال دارای یک مرکز در نخاع شوکی است که سبب تخلیۀ کیسه های منوی می شود. استمناء و یا مقاربت بیش از حد (مثلا چندین بار در روز) سبب تحریک بیش از حد این مرکز گردیده و ممکن است در عده ای حتی بدون تحریکات جنسی، بصورت غبر ارادی کیسه های منی خالی شوند.

4. خستگی مفرط: در خستگی جسمی یا روانی شدید ناشی از کار مفرط، فرد ممکن است به خواب عمیق برود. در خواب عمیق مهار از قشر مغز برداشته می شود. اینگونه افراد بلافاصله پس از خوابیدن، بدون وجود کوچکترین افکار یا فانتزی و یا رویای محرک، دچار خروج مایع منی می گردند. این با خروج منی در خواب ناشی از افکار، فانتزی و یا رویا فرق می کند.

5. علت پنجم بیماریهای التهابی است. در اینجا به علت وجود التهاب در قسمتهای مختلف ناحیۀ تناسلی مثل، حشفه، پوست حشفه، التهاب پروستات، التهاب کیسه های منوی، و یا التهاب اپیدیدیم، سبب انتقال تحریکات از ناحیۀ تناسلی به مرکز انزال در نخاع شوکی شده و فرد ممکن است در روز چندین بار دچار سیلان منی خود بخودی شود.

6. علت ششم که خیلی هم مهم است مصرف بعضی از داروها است.  داروهایی که سردستۀ آنها عده ای از دارو ها هستند که در روان پزشکی مصرف می شوند. در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر فردی دچار سیلان منی می باشد و از داروهای روانپزشکی استفاده می کند به هیچ وجه نباید سرخود اقدام به قطع دارو نماید. حتماً لازم است که شما با پزشک معالج خودتان مشورت نمائید.