به گزارش سایت طبتاج  دیگرخصوصیاتی که رابطه جنسی اینترنتی را از دیگر مواد و رفتارهای اعتیاد آور مجزا می کنند را می شناسید؟

1 – مطالعات نشان می دهند که رابطه جنسی ویدئویی از تصاویر ثابت تحریک کننده تر است.

2- برای افزایش بر انگیختگی جنسی (و بالا بردن سطح دوپامین در زمان افول) فرد می تواند پیوسته در یک زمان، خود ارضایی و سبک رابطه جنسی را تغییر دهد. در حالی که این کار قبل از سال 2006 یعنی زمان پدیدار شدن سایت هایی مشابه youtube ممکن نبود.

3- بر خلاف تصاویر برهنه، ویدئوها می توانند جایگزین تخیل شما بشوند، و ممکن است ذائقه جنسی یا خط سیر شما را تغییر دهند (خصوصا در افراد نوجوانان).

4 – رابطه جنسی در مغز شما ذخیره می شود و شما هر زمان که نیاز به یک هُل تحریک آمیز دارید می توانید آن را مرور کنید.

5- بر خلاف غذا و مواد که برای مصرف آنها محدودیت وجود دارد، محدودیت فیزیکی برای رابطه جنسی وجود ندارد.

مکانیزم های طبیعی ارضاء شدن مغز، فعال نمی شوند مگر فرد به اوج تجربه برسد. حتی پس از آن نیز فرد می تواند بر روی چیزی هیجان انگیز کلیک کند تا دوباره تحریک شود.

6- در استفاده غذا و مواد، فرد فقط می تواند از طریق استفاده بیشتر بالاتر برود.

در رابطه جنسی اینترنتی ، فرد می تواند این تجربه را هم با شرکای جنسی تازه و هم دیدن سبک های جدید و غیر معمول افزایش دهد.

7- سنی که فرد شروع به استفاده از رابطه جنسی می کند.

مغز یک نوجوان در اوج تولید دوپامین و شکل گیری می باشد که موجب می شود قویا در برابر اعتیاد و شرطی شدن جنسی نفوذ پذیر باشد. حیوانات نوجوان نیز سطوح بیشتری از DeltaFosB  را در پاسخ به مواد و پاداش های طبیعی تولید می کنند.

 فعال سازی مسیر پاداش توسط مواد اعتیاد آور

تحریک جنسی و مواد اعتیاد آور، دقیقا همان سلولهای عصبی مسیر پاداش را فعال می کنند. در برابر آن تنها درصد کمی فعالسازی مشترک سلول عصبی بین مواد اعتیاد آور و دیگر پاداش های طبیعی از جمله آب یا غذا وجود دارد.

فعال شدن سلولهای عصبی که برانگیختگی جنسی را بسیار قابل توجه می کنند کمک می کند توضیح دهیم که چرا مِت (داروی آرام بخش شبیه مرفین)، کوکائین، و هروئین می توانند بسیار اعتیاد آور باشند.

تقویت سلولهای عصبی مسیر پاداش

جالب است که معتادان به هروئین اغلب ادعا می کنند که بالا کشیدن مواد حسی مثل اُرگاسم دارد. انزال تاثیرات اعتیاد به هروئین در همان مسیر سلولهای عصبی مسیر پاداش، تقویت می کند. خصوصا، انزال همان سلولهای عصبی مسیر پاداش را کوچک (مستهلک) می کند که با استفاده هروئین مسحتلک می شوند. این بدین معنی نیست که  رابطه جنسی  بد است. این به ما نشان می دهد که داروهای اعتیاد آور دقیقا همان مکانیزمها را تحت کنترل می گیرند که ما را وادار می کنند به تخت خواب برگردیم.

عوامل مؤثر در تجمع دِلتا فاس بی

بعلاوه، هم رابطه جنسی و هم استفاده از مواد، موجب تجمع “دِلتا فاس بی (DeltaFosB) می شوند، یک پروتئین که ژنهای مربوط به اعتیاد را فعال می کند. تغییر مولکولی که آن ایجاد می کند تقریبا مساوی با شرطی شدن جنسی و استفاده مزمن از مواد می باشد. چه آن  رابطه جنسی  باشد چه سوء مصرف مواد، سطوح بالای دلتا فاس بی، مغز را مدار بندی (برنامه ریزی) مجدد می کنند تا طلب “آن” را بکند. به عبارتی دیگر، داروهای اعتیاد آور همان سلولها و مکانیزم هایی را تسخیر می کنند که باعث می شود  رابطه جنسی  بسیار خوش آیند باشد.

سرجمع، داروهای اعتیاد آور مثل مِت و هروئین، کشش زیادی دارند چون همان سلولهای عصبی و مکانیزم هایی که رابطه جنسی را بسیار جذاب می کنند، تحت کنترل می گیرند.

در حالی که بیشتر لذت های دیگر این کار را نمی کنند. بنابراین، صحبت های رایج در این مورد همچون این توضیح به کنار می روند “خوب، بسیاری از فعالیتها، دوپامین را افزایش می دهند، پس رابطه جنسی اینترنتی بیشتر از بازی گلف یا تماشای غروب خورشید اعتیاد آور نیست.”  این یک نقل قول واقعی از یک  درمانگر رابطه جنسی تحصیل کرده است که جهالت او را نشان می دهد.

نکته سرجمع و نهایی این مفهوم این است که مواد مخدر می توانند نرون های رابطه جنسی  را فعال کنند و موجب به صدا در آوردن آنها (فعال کردن) بدون اینکه واقعا  رابطه جنسی ای در کار باشد بشوند. رابطه جنسی اینترنتی نیز می تواند این کار را بکند. بازی گلف و غروب خورشید این توانایی را ندارند. به همین خاطر ، یک آهنگ قدیمی و عالی هم نمی تواند این کار را بکند. برای ایجاد تاثیرات منفی یا تغییرات موجب شده توسط رابطه جنسی نیازی به اعتیاد نمی باشد.