به گزارش سایت  طبتاج  آیا با علت و علائم نعوظ بی اختیار آشنا هستید؟ در صورت عدم درمان این بیماری، ضعف در عملکرد جنسی و سایر اختلالات جنسی از عوارض این بیماری خواهد بود. مصرف مواد مخدر و الکل، کم خونی داسی شکل و... از عوامل بروز این بیماری است که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد.

نعوظ بی اختیار چیست؟

نعوظ بی اختیار را تحت عناوین نعوظ دائم و یا پریاپیسم نیز می شناسند. همان طور که در ابتدای مطلب اشاره شد، نعوظ بی اختیار شامل نعوظ های طولانی مدت و در اثر هیچ تحریک جنسی است که معمولا دردناک نیز خواهند بود. این اختلال در صورت عدم درمان می تواند در طولانی مدت به اختلالات گسترده جنسی و ضعف عملکرد جنسی منجر گردد.

علت نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار می تواند در طیف گسترده ای از آقایان اتفاق افتد، با این حال طبق تحقیقات انجام شده درصد ابتلا به این اختلال در افرادی که به بیماری کم خونی گلبول های داسی شکل مبتلا هستند بیشتر است. همچنین آمار بیانگر این است که احتمال ابتلا به این اختلال در افراد بالای سی سال بیشتر است.

علت ایجاد این اختلال به صورت فیزیولوژیکی به اختلال عملکرد رگ های خونی در آلت تناسلی باز می گردد. در پی تحریک عادی و در پاسخ به تحریکات جنسی جریان خون به سمت آلت تناسلی افزایش یافته و با افزایش حجم خون رگ های خونی منبسط شده و این امر باعث افزایش مایعات بین سلولی در بافت اسفنجی آلت تناسلی و در نتیجه نعوظ و سفت شدن آلت می شود که پس از پایان تحریک با بازگشت خون از ناحیه آلت تناسلی شل شده و به شکل اولیه خود باز می گردد. اما در نعوظ بی اختیار رگ های خونی ناحیه تناسلی بدن فرد بدون دریافت هیچ گونه تحریکی منبسط شده و میزان خون موجود در بافت های اسفنجی و عضلات ناحیه تناسلی افزایش می یابد و از آنجا که این امر تحت کنترل فرد نیست ممکن است تا چندین ساعت به طول انجامد.

به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که نعوظ بی اختیار به وجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز می گردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاه ها و اندام ها تاثیر گذارد، می تواند به نعوظ بی اختیار منجر شود. از بین این عوامل می توان موارد زیر را نام برد:

مصرف الکل و مواد مخدر: نوشیدنی های الکلی، ماری جوانا و سایر مواد مخدر می توانند با تحت تاثیر قرار دادن سیستم عصبی به اختلال نعوظ بی اختیار منجر شوند.

آسیب دیدگی های ناحیه لگنی: آسیب های فیزیکی به ناحیه لگنی در مواردی که منجر به عدم خون رسانی صحیح به سیستم لگنی و تناسلی شوند، می توانند در ایجاد اختلال نعوظ دخیل باشند.

آسیب دیدگی های نخاعی: مانند صدمات وارده به نخاع می تواند عملکرد سلول های عصبی ناحیه تناسلی را درگیر کند و منجر به این اختلال شود.

کم خونی گلبول های داسی شکل: کم خونی مربوط به گلبول های قرمز داسی شکل باعث می شود تا خون پس از وارد شدن به مویرگ ها و رگ های ظریف توان بازگشت نداشته باشد (به علت شکل داسی گلبول های قرمز و عدم حرکت صحیح آن ها داخل رگ ها) و در نتیجه منجر به افزایش حجم خون و نعوظ بدون تحریک و بی اختیار آلت تناسلی شود.

سایر بیماری ها: مانند تالاسمی، برخی سرطان ها و... نیزمی توانند بر اختلال نعوظ بی اختیار تاثیرگذار باشند.

علائم اختلال نعوظ بی اختیار و تشخیص آن

نعوظ بی اختیار به دو صورت ایسکمیک و غیرایسکمیک اتفاق می افتد. این دو نوع اختلال دارای علائم متفاوتی بوده و تشخیص آن ها می تواند روند درمان را تسریع بخشد. در ادامه به تفکیک با علائم هر یک آشنا خواهید شد.

۱. علائم نعوظ بی اختیار ایسکمیک

در پریاپیسم ایسکمیک که به آن نعوظ بی اختیار کم فشار نیز می گویند، بدن فرد با ضعف عملکرد در خروج خون از ناحیه تناسلی روبرو است. این اختلال با نشانه های زیر مشخص می شود:

نعوظ با مدت زمان بیش از چهار ساعت

نعوظ بدون پاسخ به هیچ گونه تحریک جنسی محیطی یا روانی

نرم بودن راس آلت در زمان نعوظ

احساس درد در آلت

نعوظ بی اختیار کم فشار و یا همان پریاپیسم ایسکمیک معمولا در افراد مبتلا به بیماری کم خونی گلبول های داسی شکل بیشتر دیده می شود.

۲. علائم نعوظ بی اختیار غیرایسکمیک

پریاپیسم غیرایسکمیک که تحت عنوان نعوظ بی اختیار پر فشار نیز شناخته می شود تحت تاثیر جریان نامنظم خون به سمت آلت تناسلی اتفاق می افتد. این نوع اختلال معمولا با درد زیادی همراه نیست و به صورت نعوظ کامل نیز انجام نمی شود.

درمان نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار در صورت عدم درمان می تواند مشکلات جدی برای شخص ایجاد کند. چرا که خون تجمع یافته در ناحیه تناسلی فاقد اکسیژن بوده و تجمع طولانی مدت آن باعث عدم غذارسانی به بافت ها و سلول های تناسلی و در نتیجه تخریب سلول ها می شود. درمان نعوظ بی اختیار شامل یک سری روش های درمانی متنوع جهت کمک به خروج خون تجمع یافته در ناحیه تناسلی است. در ادامه با برخی از روش های درمان نعوظ بی اختیار آشنا خواهید شد.

۱. درمان فیزیولوژیک

در پریاپیسم غیرایسکمیک می توان از درمان های فیزیولوژیک استفاده کرد. برای مثال قرار دادن یخ در قسمت کف لگن (ناحیه بین قاعده آلت و مقعد) می تواند به از بین رفتن نعوظ ایجاد شده کمک کند.

۲. درمان دارویی

دارو های سمپاتومیمتیک مثل فنیل افرین می توانند با منبسط کردن رگ های ناحیه تناسی به خروج راحت تر خون از این قسمت ها کمک کنند. البته این روش درمانی در افراد با فشار خون بالا توصیه نمی شود چرا که ممکن است باعث ایجاد اختلالاتی نظیر سردرد و سرگیجه در بدن شود؛ بنابراین توصیه می شود هنگام مراجعه به پزشک حتما از سوابق بیماری هایی نظیر فشار خون بالا پزشک خود را آگاه کنید.
از جمله سایر درمان های دارویی می توان رقیق کننده های خون مانند هپارین و کومادین را نام برد. همچنین بنا به سایر شرایط روانشناختی در فرد بیمار در برخی موارد دارو های ضد افسردگی و درمان کننده بیش فعالی نیز ممکن است تجویز شود.

۳. جراحی

در صورت موفق نبودن درمان های ذکر شده ممکن است پزشک شما را تحت درمان های جراحی قرار دهد. جراحی برای درمان نعوظ بی اختیار شامل تغییر مسیر های رگ های خونی در ناحیه تناسلی جهت کمک به جریان بهتر خون انجام می شود.