به گزارش سایت  طبتاج   به نعوظ طول کشیده که بدون اراده و میل فرد رخ میدهد و اغلب با تحریک جنسی همراه نمی باشد، پریاپیسم گفته میشود . پریاپیسم امکان دارد ساعت ها به طول انجامد و معمولاً دردناک نیست. علایم بر اساس نوع پریاپیسم متغیر است.

بطور کلی پریاپیسم به دو دسته ایسکمیک و غیر ایسکمیک تقسیم میشود .

- ایسکمیک

که به آن پریاپیسم با جریان کم( low flow) هم گفته میشود ، به دلیل عدم خارج شدن خون از آلت رخ میدهد که این نوع بسیار رایج است. علایم در ایسکمیک حاوی موردهای زیر است:

طول کشیدن نعوظ برای بیش از ۴ ساعت که غیرمرتبط با تحریک جنسی میباشد .

تنه آلت سفت شده ولی کلاهک آلت قابل انعطاف است.

درد پیشرونده آلت

نعوظ دائم

پریاپیسم راجعه، فرمی از نوع ایسکمیک میباشد که رایج نبوده و بیش تر در مردانی که کم خونی داسی شکل دارند، دیده میشود . کم خونی داسی شکل نوعی بیماری ارثی بوده و ویژگی آن گلبول های قرمز داسی شکل میباشد . گلبول های قرمز داسی شکل می توانند عروق خونی در آلت را مسدود کنند.

پریاپیسم راجعه بصورت اپیزودهای نعوظ طول کشیده و تکرار شونده توصیف میشود و اغلب حاوی اپیزودهای ایسکمیک میباشد . در بعضی از موارد، این وضعیت با نعوظ های دردناک و ناخواسته با مدت زمان کوتاه آغاز میشود و امکان دارد با گذشت زمان به نعوظ هایی با تکرار بیش تر و طولانی تر تبدیل شود.

- غیر ایسکمیک

این فرم که با عنوان پریاپیسم با جریان بالا( high flow) هم شناخته میشود ، در مواقعی که جریان خون آلت بطور نامناسب جریان می یابد، رخ میدهد و معمولاً بدون درد است. علایم این نوع پریاپیسم شامل موردهای زیر میشود :

طول کشیدن نعوظ برای بیش از ۴ ساعت که با تحریک جنسی غیرمرتبط است. همچنین آلت در وضعیت نعوظ کامل است ولی تنه آن بطور کامل سفت( RIGID) نشده است. این نوع از پریاپیسم نیازمند درمان اورژانسی نبوده و در حدود ٦٠ تا ٧٠% موارد خود بخود بهبود می یابد.

علل نعوظ بی اختیار

نعوظ بی اختیار بوجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز می گردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاه ها و اعضا تأثیر گذارد، میتواند به نعوظ بی اختیار منجر شود. از بین این عوامل میتوان موردهای زیر را نام برد:

استفاده الکل و مواد مخدر:نوشیدنی های الکلی، ماری جوانا و دیگر مواد مخدر می توانند با تحت تاثیر قرار دادن سیستم عصبی به اختلال نعوظ بی اختیار منجر شوند.

اسیب دیدگی های ناحیه لگنی: اسیب های فیزیکی به ناحیه لگنی در مواردی که منجر به عدم خون رسانی درست به سیستم لگنی و تناسلی شوند، می توانند در ایجاد اختلال نعوظ دخیل باشند.

اسیب دیدگی های نخاعی:مثل آسیب های وارده به نخاع میتواند عملکرد سلول های عصبی ناحیه تناسلی را درگیر کند و منجر به این اختلال شود.

کم خونی گلبول های داسی شکل:کم خونی مربوط به گلبول های قرمز داسی شکل سبب میشود تا خون بعد از وارد شدن به مویرگ ها و رگ های ظریف توان برگشت نداشته باشد( به دلیل شکل داسی گلبول های قرمز و عدم حرکت صحیح آنها داخل رگ ها) و در نتیجه منجر به افزایش حجم خون و نعوظ بدون تحریک و بی اختیار آلت تناسلی شود.

دیگر بیماریها :مثل تالاسمی، بعضی سرطان ها و... نیزمی توانند بر اختلال نعوظ بی اختیار تاثیرگذار باشند.

درمان پریاپیسم یا نعوظ بی اختیار

۱. درمان فیزیولوژیک

در نعوظ بی اختیار و بی علت غیرایسکمیک میتوان از درمانهای فیزیولوژیک استفاده کرد. به عنوان مثال گذاشتن یخ در قسمت کف لگن( ناحیه بین قاعده آلت و مقعد) میتواند به از بین رفتن نعوظ ایجاد شده کمک کند.

۲. درمان دارویی

دارو های سمپاتومیمتیک مانند فنیل افرین می توانند با منبسط کردن رگ های ناحیه تناسی به خارج شدن راحت تر خون از این قسمت ها کمک کنند. اما این شیوه درمانی در اشخاص با فشار خون بالا توصیه نمی شود به دلیل آن که امکان دارد سبب ایجاد اختلالاتی مانند سردرد و سرگیجه در بدن شود؛ بدین ترتیب توصیه میشود موقع مراجعه به پزشک حتما از سوابق بیماری هایی مانند فشار خون بالا پزشک خود را آگاه کنید.

از جمله دیگر درمانهای دارویی نعوظ بی اختیار میتوان رقیق کننده های خون مثل هپارین و کومادین را نام برد. همچنین بنا به دیگر وضعیت روانشناختی در فرد بیمار در بعضی موردها دارو های ضد بیماری افسردگی و درمان کننده بیش فعالی هم امکان دارد تجویز شود.

۳. جراحی

در صورت موفق نبودن درمانهای یادآوری شده برای نعوظ بی اختیار امکان دارد پزشک، شما را تحت درمانهای جراحی قرار دهد. جراحی برای درمان نعوظ بی اختیار شامل تغییر مسیر های رگ های خونی در ناحیه تناسلی جهت کمک به جریان بهتر خون انجام میشود .

عارضه های نعوظ بی اختیار و طولانی مدت

بدترین عوارض پریاپیسم، ناتوانی جنسی است که پس از پریاپیسم طولانی مدت( چند روز) رایج است. تشخیص سریع( در عرض چند ساعت) و درمان فوری از بروز این عوارض جلوگیری میکند .

در مواردی بسیار نادر، نعوظ طولانی مدت و بی اختیار درمان نشده میتواند منجر به اسیب دیدن بافت آلت تناسلی شود. درصورتی که این اتفاق بیافتد امکان دارد نعوظ آلت مرد دچار اختلال شود. در چنین مواردی امکان دارد لازم باشد که به کمک عمل جراحی در آلت تناسلی شما پروتز و یا ایمپلنت کار گذاشته شود.

توصیه پزشک

نکته اساسی در خصوص پریاپیسم، تشخیص سریع و به موقع و متعاقب آن درمان مناسب در طول زمان مناسب جهت جلوگیری از ایجاد اسیب برگشت ناپذیر در آلت است. به همین منظور در تمامی مواردیکه یک فرد دچار نعوظ طول کشیده است( نعوظ بیش از ٤ ساعت خصوصا در مواردیکه فرد داروی خاصی استفاده کرده و یا سابقه ضربه به آلت دارد) مراجعه سریع به پزشک جهت درمان مناسب الزامی است.