به گزارش سایت  طبتاج  دیابت می تواند بر میزان تحریک، میل جنسی، خشکی واژن، و احساس راحتی در هنگام رابطه جنسی تاثیر گذار باشد. در این مقاله به سوالات زنان مبتلا به دیابت در خصوص مشکلات رابطه جنسی توسط چند پزشک پاسخ داده می شود. با ما همراه باشید.

دیابت اعصاب و رگ های خونی بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، اما تاثیر آن بر سلامتی جنسی و رابطه جنسی ممکن است به تعجب برانگیز باشد. برای بعضی از زنان مبتلا به دیابت، ممکن است حتی با چک آپ های منظم هیچ علائمی وجود نداشته باشد ، اما اگر علائم آن در زندگی جنسی تان رخ داد، باید با پزشک تان صحبت کنید.

سوزان دیویس، پزشک و جراح و استاد بهداشت زنان در دانشکده بهداشت عمومی و پیشگیری در دانشگاه موناش در ملبورن استرالیا و رئیس جمهور منتخب انجمن بین المللی یائسگی ، می گوید: "درست مانند زمانی که یک مشکلی برای سلامتی تان رخ داده موجه است که در خصوص سلامتی جنسی تان نیز با پزشک مشورت و صحبت کنید. براساس یک نظرسنجی که در آوریل 2013 در مجله پزشکی جنسی منتشر شد، اختلال عملکرد جنسی در زنان مبتلا به دیابت بیشتر از زنان بدون دیابت دیده شد. دکتر دیویس می گوید: "واقعا مهم است که زنان را ترغیب کنیم تا در مورد آنچه که آنها را در رابطه جنسی ناراحت می کند با پزشکشان صحبت کنند. در این مقاله برخی از دلایل اساسی تاثیر دیابت بر زندگی جنسی را بیان می کنیم و به سوالات عمده زنان مبتلا به دیابت پاسخ می دهیم.

مشکلات جنسی زنان مبتلا به دیابت

1- چرا تحریک جنسی در زنان مبتلا به دیابت دشوارتر است؟

دکتر دیویس می گوید:" تحریک و رسیدن به ارگاسم به اعصاب و رگ های خونی ناحیه واژن و ناحیه تناسلی وابسته است. قند خون بالا به اعصاب آسیب می رساند و نوروپاتی محیطی را ایجاد می کند که می تواند همه چیز را از جمله انگشتان دست تا انگشتان پا و حتی ناحیه تناسلی را تحت تاثیر قرار دهد. دکتر دیویس می گوید: " حس لامسه(لمس کردن) کاهش می یابد، و واضح است که این روند روی واکنش های جنسی تاثیر می گذارد." علاوه بر نوروپاتی، در زنان مبتلا به دیابت احتمال آسیب رسیدن به رگ های خونی بیشتر از افراد سالم است. این آسیب می تواند بر میزان جریان خون به واژن و ناحیه تناسلی تاثیر بگذارد. دیویس می گوید: به دلیل جریان خون کمتر ، تحریک جنسی و ارگاسم تحت تاثیر قرار می گیرد و باعث می شود سخت تر به ارگاسم برسند.

دکتر دیویس این پدیده را با اختلال نعوظ (ED) در مردان مقایسه می کند، که در مردان مبتلا به دیابت شایع تر از مردان بدون دیابت است و اشاره می کند که اگرچه این مشکل رابطه جنسی در زنان کاملا مورد بررسی قرار نگرفته است اما یک مشکل واقعی برای زنان است. در یک تحقیق منتشر شده در ژوئن 2015 در مجله پزشکی جنسی، محققان تفاوت های فیزیولوژی واژن (از جمله عروق خونی) را در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 پیدا کردند.

نگه داشتن گلوکز خون در محدوده هدف ممکن است به محافظت از اعصاب و عروق خونی شما کمک کند و همچنین از عوارض دیابت جلوگیری می شود. دکتر دیویس می گوید: اگر شما در تحریک جنسی و ارگاسم شدن مشکل دارید، از پزشک خود بپرسید آیا داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید می تواند تقشی در این زمینه داشته باشد، به خصوص داروهای فشار خون که می تواند جریان خون را تحت تاثیر قرار دهد، و داروهای ضد افسردگی که می تواند میل جنسی را کاهش دهد، دکتر دیویس می گوید اگر چه شما نباید از مصرف این داروها خودبخود خودداری کنید، اما در مورد این عوارض جانبی با پزشکتان مشورت کنید.

2- چرا رابطه جنسی گاهی اوقات دردناک است؟

زنان مبتلا به گلوکز خون بالا، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت واژن هستند، که این ممکن است رابطه جنسی را ناخوشایند و یا دردناک سازد و یا عوارض ناخواسته ای در ترشحات واژن داشته باشد. نیل گودمن، یک متخصص غدد در میامی، و بنیانگذار کمیته دارویی تناسلی برای انجمن آمریکایی غدد درون ریز بالینی، می گوید: هر دو این مشکلات می تواند در رابطه جنسی به وجود آید. بنابراین ، عفونت های مخمری واژن( عفونت های قارچی) رخ می دهد به دلیل این که باکتری ها تحت تاثیر قند خون بالا در واژن رشد می کنند و توسط سیستم ایمنی تشخیص داده نمی شوند. دکتر گودمن می گوید: "واژن هر خانم می تواند حاوی مخمر یا قارچ باشد، اما با توجه به مشکل دیابت، مخمر می تواند بیش از حد رشد کند و سبب بروز عفونت شود." عفونت های مخمری با داروهای ضد قارچی، از جمله قرص ها و کرم ها درمان می شوند. نگه داشتن سطح هموگلوبین A1C به میزان هدف نیز می تواند در جلوگیری از این عفونت کمک کند.

دکتر دیویس می گوید که در دوران یائسگی – زمانی که میزان استروژن کم است - نازک شدن دیواره واژن و خشکی واژن می تواند خطر ابتلا به عفونت های مخمری و قارچی را افزایش دهد. نازک شدن دیواره واژن و خشکی آن که آتروفی واژن نامیده می شود، همچنین می تواند باعث دردناک شدن رابطه جنسی شود. اگر متوجه شدید مقاربت ناراحت کننده یا دردناک است، به پزشک خود بگویید. دیویس توصیه می کند که زنان مبتلا به این عارضه باید به پزشک مراجعه کرده و استروژن واژینال مصرف کنند. معمولاً خشکی واژن با استفاده موضعی از استروژن در ناحیه واژن (استروژن واژینال) بهبود می یابد ، بنابراین می توان یک کرم موضعی استفاده کرد یا یک حلقه داخل واژن کار گذاشته شود که می تواند خطر عفونت و بی اختیاری ادرار را کاهش دهد و خشکی واژن را درمان کند.

3- چرا میل جنسی زنان مبتلا به دیابت قوی نیست؟

دکتر گودمن می گوید زنان مبتلا به دیابت ممکن است دوره های قاعدگی نامنظم داشته باشند. تغییر هورمون خلق و خو، انرژی و خستگی را تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه این تاثیرات، میل جنسی نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. دکتر دیویس می گوید که فقدان میل جنسی مانند یک پازل پیچیده جیگ ساو است، و تحت تاثیر عوامل متعددی قرار دارد از جمله نحوه روابط شما با شریک زندگی تان، استرس کاری در محیط کار، استرس خانوادگی، نگرانی های مالی، سابقه سوء استفاده جنسی، خستگی و تغییرات در وزن و تصویر ذهنی منفی از بدن ، که در میزان احساس راحتی شما هنگام برهنگی تاثیر می گذارند. حتی چیزهای ساده مانند حفظ حریم خصوصی در خانه مثلا جدا کردن اتاق خواب فرزندانتان از اتاق خواب خودتان، می تواند میل جنسی شما را تحت تاثیر قرار دهد. او افزود: " همانند پازل برای رفع این مشکل شما باید واقعا نگاهی عمیق به همه جوانب داشته باشید."

داروهای درمان کاهش میل جنسی زنان محدود است. گرچه پزشکان برای افزایش میل جنسی زنان تستوسترون تجویز می کنند، اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) این درمان را برای استفاده در زنان تایید نکرده است. دکتر دیویس یادآور می شود که داروی Addyi (فلیگانسین) که توسط FDA در سال 2015 برای درمان کاهش میل جنسی زنان پیش از یائسگی تایید شد، ممکن است برای درمان زنان مبتلا به دیابت مناسب نباشد زیرا یکی از عوارض جانبی آن ضعف و غش است – که این می تواند برای بیماران مستعد اپیزود هیپوگلیسمی (پایین بودن سطح قند خون، زمانی که میزان گلوکز خون به پایین تر از حد نرمال برسد) مشکل ساز باشد. علاوه بر این، اثربخشی آن جزئی و حاشیه ای است.

دکتر گودمن می گوید که بیمارانش با کمک یک متخصص در امر مشاوره جنسی به نتایج مطلوبی رسیده اند او همچنین می گوید که رفع مشکلات میل جنسی به صبر و ارتباط بهتر میان زوجین منجر می شود: "بسیاری از زوج ها در مورد رابطه جنسی با یکدیگر صحبت می کنند". تاکتیک هایی می آموزند مثلا می آموزند که به شریک جنسی شان بگویند که چگونه دوست دارند همدیگر را ببوسند و لمس کنند. گودمن می گوید کاهش میل جنسی فقط مربوط به زنان مبتلا به دیابت نیست و می تواند بر تمام زنان تاثیر بگذارد اما او تاکید می کند که زنان مبتلا به دیابت ممکن است با مشکلات سلامتی جنسی بیشتری نسبت به زنان بدون دیابت روبرو شوند - و این می تواند بر میل جنسی شان تأثیر بگذارد.

4- چگونه درباره مشکل رابطه جنسی ام با پزشکم صحبت کنم؟

دکتر دیویس می گوید: "زنان نباید برای مشورت با پزشک شان در مورد مشکل رابطه جنسی خجالت بکشند، به ویژه اگر احساس کنند که توانایی آنها برای تحریک شدن یا رسیدن به ارگاسم تغییر کرده است." دکتر دیویس می گوید که گاهی بیماران به او می گویند که پزشکانشان مشکلات جنسی آنان را نادیده گرفته اند و از آن مشکل بدون توجه رد شده اند، که دلیل آن تصورات غلط درباره زنان و کاهش میل جنسی در شصت سالگی و بخصوص در دوره یائسگی و پس از آن است.