مجموعه: دانستنیهای جنسی

 قاتل جنسی مردان
۲۰ نکته درباره بیماری پیرونی
به گزارش سایت طبتاج  گاهی در اطراف خودمان مردانی را می بینیم که افسرده اند و وقتی از آنها شرح حال کاملی می گیریم، متوجه می شویم که مثلا در رابطه زناشویی با همسر خودشان دچار بی میلی شدید هستند.

آنها از اظهار این مشکل نزد پزشکان نیز پرهیز می کنند و تنها بعد از مشاوره های روان است که مشخص می شود برخی از این افراد به بیماری خاصی مبتلا هستند که رابطه زناشویی را برای آنها مشکل ساز و دردناک کرده است و علت آن هم شاید ضربه و آسیبی باشد که حین برقراری رابطه به آلت تناسلی شان وارد شده. نام این بیماری، پیرونی است.

بیماری پیرونی که به «سفتی پلاستیکی آلت» ترجمه شده است؛ نوعی اختلال در بافت فیبری آلت تناسلی مردان است که به علت رشد پلاک های لیفی در بخشی از بافت نرم آلت به وجود می آید و ۱ تا ۴ درصد مردان به این عارضه مبتلا می شوند.

با توجه به اینکه این بیماری باعث بروز عوارضی مانند ناتوانی در برقراری رابطه زناشویی، کجی یا کوتاه شدن آلت تناسلی، ناتوانی در به دست آوردن یا نگهداشتن نعوظ، بروز اضطراب و استرس در مورد فعالیت زناشویی و ظاهر آلت تناسلی و در نهایت به هم خوردن روابط عاطفی با همسر و مشکل در بچه دارشدن به دلیل ناتوانی در رابطه زناشویی می شود، در این پست به ۲۰ نکته مهم که باید در مورد بیماری پیرونی توجه داشته باشید اشاره می شود.

۱. بیماری پیرونی، بیماری خطرناکی است که اگر به موقع درمان نشود، باعث ناتوانی جنسی خواهد شد.

۲. شیوع این بیماری از دهه پنجم زندگی به بعد است ولی متاسفانه در ایران بیشتر بیماران مبتلا زیر ۵۰ سال هستند و در دهه سوم و چهارم زندگی دچار این عارضه می شوند. یکی از دلایلی که باعث می شود شیوع ابتلا به این بیماری در دهه سوم و چهارم زندگی باشد، تا کردن آلت تناسلی در حالت نعوظ برای از بین بردن نعوظ است که عده ای به این عمل «تقاندن» می گویند.

۳. علت اصلی بروز این بیماری هنوز ناشناخته است ولی بیشتر دانشمندان معتقدند وارد شدن ضربه به آلت تناسلی در حالت نعوظ باعث ایجاد آن می شود.

۴. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری باید از واردشدن هرگونه ضربه به آلت تناسلی جلوگیری کرد.

۵. حین برقراری رابطه زناشویی نیز باید از قرارگرفتن در موقعیت هایی که مرد را مستعد وارد شدن ضربه به آلت تناسلی می کند، اجتناب شود.

۶. اگر به هر دلیلی ضربه ای به آلت تناسلی وارد و باعث آسیب به آن شد، به خصوص اگر همراه با کبودی و خونمردگی بود، باید به پزشک متخصص مراجعه شود.

۷. احساس هر گونه سفتی در زیر پوست آلت تناسلی غیرطبیعی است و بلافاصله مساله را با پزشک در میان بگذارید.

۸. بیماری پیرونی دارای ۳ مرحله است؛ مرحله زودرس، میانی و دیررس. علامت اصلی این بیماری در مرحله زودرس هنگام نعوظ است.

متاسفانه بیشتر مردان این نشانه را بی اهمیت تلقی می کنند یا در مواردی به دلیل خجالت به پزشک مراجعه نمی کنند درحالی که این مرحله بهترین زمان برای مراجعه به پزشک است و درمان دارویی در این مرحله تا حد زیادی موثر خواهد بود.

اگر در این مرحله بیمار به پزشک مراجعه نکند، کم کم بافت فیبری و پلاک ایجاد می شود و با گذشت زمان، کلسیم در بافت فیبری یا همان پلاک رسوب می کند که بیماری در این مرحله غیرقابل درمان خواهد بود. تشکیل این پلاک ها باعث کوچک شدن آلت تناسلی می شود.

۹. با تشخیص ندادن این بیماری در مراحل اولیه یا به موقع درمان نشدن آن، در بیشتر موارد سیر روند بیماری به تدریج پشرفت می کند و وارد مراحل بعدی (میانی و دیررس) می شود.

۱۰. در مرحله ای که پلاک تشکیل شده ولی هنوز کلسیم در آن رسوب نکرده است، در ۳۰ ۲۰ درصد موارد می توان با تجویز دارو پلاک را از بین برد و کجی آلت تناسلی را اصلاح کرد یا اینکه حداقل از پیشرفت آن به مرحله رسوب کلسیم جلوگیری شود.

۱۱. بهترین روش تشخیص پلاک و رسوب کلسیم در پلاک، سونوگرافی از آلت تناسلی است که باید به وسیله افراد خبره انجام شود.

۱۲. وجود بافت سفت در پوشش آلت تناسلی (پلاک) نشانه پیشرفت بیماری است. پلاک ها نقاطی کاملا سفت، مانند سکه هستند که به راحتی با دست قابل لمس اند. اندازه آنها از چند میلی متر تا چند سانتی متر می تواند متفاوت باشد. تعداد پلاک ها ممکن است به یک یا چند عدد محدود شود.

۱۳. در مرحله دیررس فقط حدود ۲۰ درصد بیماران قابل درمان هستند زیرا مرحله دیررس نیز به ۲ مرحله جداگانه «ابتدایی» و «نهایی» تقسیم می شود. در مرحله ابتدایی فقط پلاک تشکیل شده است و اگر کلسیم روی آن رسوب کند که در اصطلاح به آن «پلاک کلسیفیه» می گویند، بیماری وارد مرحله دیررس نهایی شده که تقریبا در این مرحله غیر قابل درمان است.

۱۴. یکی از علایم مهم ابتلا به بیماری پیرونی، کجی آلت تناسلی است. تشکیل پلاک در هر قسمتی از آلت تناسلی باعث انحراف آن می شود بنابراین اگر اخیرا دچار کجی آلت تناسلی شده اید، این مساله را جدی بگیرید.

۱۵. ابتلا به بیماری پیرونی به تدریج باعث بروز عوارض دیگری چون اختلال نعوظ یا ناتوانی جنسی در مردان به دلیل ایجاد نشت وریدی به وسیله پلاک خواهد شد. اختلال نعوظ ناشی از نشت وریدی بدترین نوع اختلال نعوظ است.

۱۶. کجی آلت تناسلی را می توان با جراحی اصلاح کرد ولی جراحی تاثیری در درمان بیماری پیرونی ندارد.
۱۷. در شرایطی که پیشرفت بیماری پیرونی باعث می شود کجی آلت تناسلی با شدت بیشتری تظاهر پیدا کند، نباید برای عمل جراحی عجله کرد.

۱۸. یکی دیگر از علل مهم این بیماری، شکستگی آلت تناسلی است که اگر فورا جراحی نشود بعدها محل شکستگی ترمیم و باعث ایجاد پلاک و ناتوانی جنسی می شود. بسیاری از بیماران مبتلا به شکستگی آلت تناسلی به دلیل خجالت به پزشک مراجعه نمی کنند و بعدها دچار عوارض جبران ناپذیری می شوند.

اگر مردی مشکوک به شکستگی آلت تناسلی است باید بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کند، اگر عمل جراحی خوب انجام شود، ۹۰ درصد این بیماران حالت طبیعی قبل از شکستگی را دوباره به دست می آورند.

۱۹. برای درمان بیماری پیرونی روش های زیادی پیشنهاد شده است که هیچ کدام آنها تاثیر قطعی در درمان ندارند. پزشک با توجه به شرایط بیمار و تجربه خود می تواند از مجموعه ای از داروهای اختصاصی برای درمان استفاده کند. در بسیاری از موارد در فواصل معین نوع دارو عوض می شود تا بهترین دارو برای بیمار انتخاب شود.

۲۰. برخی پزشکان معتقدند تزریق بعضی داروها در پلاک مانند داروهای مهارکننده کانال های کلسیمی از جمله «وراپامیل» باعث از بین رفتن پلاک می شود درحالی که شواهد کافی در این مورد وجود ندارد.