دوران عقد را دوران شناخت می نامند
حدود مجاز آمیزش جنسی در دوران عقد
به دلایل ذکر شده توصیه می‌شود در دوران عقد، زن و شوهر برای برقراری رابطه زناشویی کامل (دخول) که در آن امکان بارداری وجود دارد، عجله نداشته باشند. ترجیحا این موضوع را به بعد از عروسی و رفتن به زیر یک سقف مشترک موکول کنند. اما آن‌ها می‌توانند از طریق معاشقه و ملاعبه با همسر، رابطه جنسی داشته باشند.
هر مرحله از ازدواج لذت‌ها و ویژگی‌های خاص خودش را دارد که بهتر است در همان مرحله صورت گیرد. تعویق انداختن رابطه جنسی کامل به بعد از عروسی، به جز اینکه با عرف جامعه و خانواده تطابق بیشتری دارد، میتواند یک هیجان و انگیزه مضاعف برای وارد شدن به زندگی مشترک باشد.
ضمن اینکه متاسفانه برخی از ازدواج‌ها که با شناخت محدودی صورت گرفته است، در همان دوران عقد به جدایی منجر می‌شود. اگر دختر در این دوران بکارتش را از دست نداده باشد، در صورت جدایی موقعیت اجتماعی بهتری برای ازدواج مجدد خواهد داشت.
از نظر دین اسلام، از لحظه‌ای که خطبه عقد برای دختر و پسر جاری می‌شود، رابطه جنسی و زناشویی میان آن دو حلال و شرعی است. اما موضوع قابل توجه این است که معیارهای صحیح بودن یا نبودن یک رفتار، علاوه بر احکام شرعی، شامل هنجارهای عرفی و خانوادگی نیز می‌شود. با توجه به هنجارهای پذیرفته شده در جامعه حاضر ایران و فرهنگ خانواده‌ها، برای رابطه جنسی در دوران عقد چهارچوب‌هایی لازم است تعیین شود.
به بیان دیگر می‌توان گفت، در دوران عقد شما و همسرتان شرعا مجاز هستید رابطه جنسی کامل داشته باشید و حتی در صورت بارداری هیچ گناهی بر شما نیست. اما در کلیت عرف جامعه حاضر، داشتن سکس کامل در دوارن عقد و بارداری مورد تایید و پذیرش خانواده‌ها (به خصوص خانواده دختر) قرار نمی‌گیرد. درواقع خانواده‌ها از زوج انتظار دارند، برای این موضوع تا مراسم عروسی و رفتن زیر یک سقف صبر کنند.
