بیماری آرتریت سپتیک چیست

آرتریت سپتیک چیست؟

آرتریت سپتیک همچنین به عنوان آرتریت عفونی شناخته می شود و معمولاً در اثر باکتری ایجاد می شود. همچنین می تواند در اثر ویروس یا قارچ ایجاد شود. این بیماری التهاب مفصل است که در اثر عفونت ایجاد می شود. به طور معمول ، آرتریت سپتیک بر روی یک مفصل بزرگ در بدن مانند زانو یا لگن اثر می گذارد. در موارد کمتری ، آرتریت سپتیک می تواند بر روی مفاصل مختلف تأثیر بگذارد.

چه عواملی باعث آرتریت سپتیک می شوند؟

آرتریت سپتیک معمولاً توسط باکتریهایی ایجاد می شود که از طریق جریان خون از ناحیه دیگری از بدن پخش می شوند. همچنین می تواند در اثر عفونت باکتریایی ناشی از زخم باز یا عمل جراحی باز مانند جراحی زانو ایجاد شود.

در بزرگسالان و کودکان، باکتریهای متداول که باعث ایجاد مفاصل حاد سپتیک می شوند شامل استافیلوکوکوس و استرپتوکوک هستند. در بین جوانان ، بزرگسالان فعال جنسی ، نایسریا گونوره آ ، شایعترین عوامل بیماری زا برای این بیماری است. این مهاجمان خارجی وارد جریان خون می شوند و مفصل را آلوده می کنند و باعث التهاب و درد می شوند. 

سایر عفونت ها مانند عفونت های ناشی از ویروس ها و قارچ ها نیز می توانند باعث آرتریت شوند. ویروس ها عبارتند از:

- هپاتیت A ، B و C

- پاروویروس B19

- HIV (ویروس ایدز)

- HTLV-1

- آدنوویروس

- ویروس های Coxsackie

- اوریون

- آلفا ویروس ها

- فلاوی ویروس ها

قارچهایی که می توانند باعث آرتروز شوند عبارتند از هیستوپلاسما ، کوکسییدیومیس و بلاستومیس. این عفونت ها معمولاً کندتر از عفونت های باکتریایی هستند.

علائم آرتریت سپتیک معمولاً با درد شدید ، تورم مفاصل و تب به سرعت بروز می کند

چه کسی در معرض بیماری آرتریت سپتیک است؟

کودکان خردسال و افراد مسن به احتمال زیاد دچار آرتریت سپتیک می شوند. افرادی که زخم های باز دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای آرتریت سپتیک هستند. علاوه بر این ، افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و افرادی که دارای شرایطی مانند سرطان ، دیابت ، سوء مصرف مواد مخدر داخل وریدی و اختلالات کمبود ایمنی هستند ، خطر بیشتری برای آرتریت سپتیک دارند. علاوه بر این ، مفاصلی که قبلا آسیب دیده احتمال آلوده شدن بیشتری دارند.

علائم آرتریت سپتیک چیست؟

علائم آرتریت سپتیک معمولاً با درد شدید ، تورم مفاصل و تب به سرعت بروز می کند. علائم آرتریت سپتیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- لرز

- خستگی و ضعف عمومی

- تب

- عدم توانایی در حرکت اندام با مفصل آلوده

- درد شدید در مفصل مبتلا به خصوص با حرکت

- تورم (افزایش مایعات در مفصل)

- گرما (مفصل به دلیل افزایش جریان خون لمس قرمز و گرم است )

چگونه آرتریت سپتیک تشخیص داده می شود؟

روشی به نام آرتروسنتز معمولاً برای تشخیص دقیق آرتریت سپتیک استفاده می شود.در این روش، مایع مفصلی را با سوزن و سرنگ استریل شده برمی دارند و برای مطالعه به آزمایشگاه می برند. گاهی اوقات به همراه این روش، داروی کورتیزون را نیز تزریق می کنند تا التهاب مفصل و سایر علائم را کاهش دهد.

آزمایشگاه تعداد سلول های سفید را روی مایعات انجام می دهد ، که معمولاً بسیار زیاد است. آزمایشگاه همچنین سعی خواهد کرد تا باکتری ها یا ارگانیسم های دیگر را نیز پرورش دهد. این به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد عفونت وجود دارد و چه ارگانیسم آن را ایجاد می کند.

اشعه ایکس معمولاً برای جستجوی آسیب مفاصل انجام می شود. آزمایش خون نیز می تواند برای کنترل التهاب استفاده شود. اسکن MRI در ارزیابی تخریب مفصل حساس است اما در مراحل اولیه کمتری دارد. برای تشخیص و نظارت بر التهاب نیز می توان آزمایش خون انجام داد.

 نشانه های آرتریت سپتیک 

درمان آرتریت سپتیک چیست؟

درمان های آرتریت سپتیک شامل استفاده از ترکیبی از آنتی بیوتیک های قدرتمند و همچنین تخلیه مایع سینوویال آلوده از مفصل است. احتمالاً برای جلوگیری از شیوع عفونت ، فوراً آنتی بیوتیک تجویز می شود. آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV) تزریق می شود ، که معمولاً برای درمان اولیه نیاز به بستری در بیمارستان دارند. با این حال ، این درمان ممکن است با کمک یک سرویس پرستاری در منزل به صورت سرپایی در خانه ادامه یابد.

در ابتدا ، آنتی بیوتیک های تجربی برای پوشش طیف گسترده ای از عفونت ها انتخاب می شوند. در صورت شناسایی باکتری ها ، از آنتی بیوتیک های مخصوص آن ارگانیسم استفاده می شود. برای اطمینان از ریشه کنی کامل عوامل عفونی ممکن است چهار تا شش هفته درمان با آنتی بیوتیک ها طول بکشد.

آیا مایع آلوده تخلیه می شود؟

زهکشی ناحیه آلوده برای پاکسازی سریع عفونت بسیار مهم است. زهکشی با خارج کردن مایع با سوزن و سرنگ انجام می شود. اغلب تخلیه روزانه یا با چندین عمل جراحی اتفاق می افتد. روش دقیق به محل اتصال بستگی دارد.

با استفاده از آرتروسکوپی ، پزشک شما می تواند مفصل را آبیاری کرده و بافت آلوده را خارج کند. اگر زهکشی با آسپیراسیون های مفصل یا آرتروسکوپی حاصل نشود ، اغلب برای تخلیه مفصل لازم است عمل جراحی باز انجام شود. اگر جمع آوری مایعات قابل توجه باشد ، زهکش ها در جای خود باقی می مانند تا مایعات اضافی که ممکن است بعد از عمل ایجاد شود ، برداشته شود.